امید مجابی هستم؛ یک اجایلیست
از کودکی به ساختن چیزهای جدید علاقه‌مند بودم. رفتم دانشگاه و نرم افزار خواندم و این میل به ساختن من را برد به سمت کارهای فنی در این رشته نوظهور؛ هر چند در ابتدای امر به نظر چندان خوب پیش نرفت؛ اینترنت و شبکه‌های اجتماعی داشتند جهان پیرامون ما را تغییر می‌دادند و من به گمان اینکه باید با این موج انفجار اطلاعاتی سر از جای دیگری برآورد مجدد راهی دانشگاه شدم تا ارشد فناوری اطلاعات بخوانم. اما آن چیزی که فکر می‌کردم نبود. دوباره برگشتم پای کامپیوتر و برنامه‌نویسی؛ بعد از یک دهه کم کم تحولات تازه ای به بازار کار نرم افزارهای ایرانی رسید؛ همزمان من داشتم یک تحول درونی را تجربه می‌کردم؛ از میل شدید به ساختن می‌رفتم به سمت چگونه ساختن و دنیای پیچیده پشت این ایده و همزمان صداهایی به گوش می‌رسید راجع به چابک کار کردن که برای من سئوال برانگیز شده بود؛ این همزمانی به تدریج یک تغییر مسیر شغلی را برای من رقم زد و با وجود حضور طولانی مدت در قسمت فنی تیم‌های نرم‌افزاری؛ رفتم به سمت مدیریت محصولات ولی گمشده من آنجا هم نبود و باز هم داخل تیم بود؛ البته نه پای سیستم‌ها بلکه بین آدم‌های تیم. دوباره برگشتم به مسیر یک مهندس نرم‌افزار بودن و به خودم که آمدم دیدم سالیانی است که دارم به تیم‌های نرم‌افزاری برای رسیدن به اهداف‌شان کمک می‌کنم.
